Brutalen hebben de halve wereld, toch?

Brutalen hebben de halve wereld, toch?

Heb jij ook zo’n collega die klaagt, geen initiatief neemt en jou te pas en te onpas lastig valt? Dat kost megaveel energie, zo gaf een van mijn clienten in haar tweede coachsessie aan. En dat is zonde want die energie kan je ook steken in je eigen werk. Energieslurpers op het werk hebben vaak te maken met collega’s, is mijn ervaring. Dat kan irritant en vervelend zijn. In eerste instantie lijkt het vooral de schuld van de ander: jouw collega. Maar:

  • Hoe ga jij om met dit soort energieslurpers?
  • Jij hebt meer invloed dan je denkt: uit jij je wensen goed tegenover zo’n collega?
  • Geef jij je grenzen goed aan? Of ga je er vanuit dat een ander wel ziet wat jij wilt?
  • En als je je wensen dan uit, doe je dit dan op een vriendelijke manier of geef je iemand een snauw?

Twee krachtige manieren die het verschil maken
Tijdens mijn coachopleiding bij Creative consciousness maakte ik kennis met een hele krachtige oefening (The ladder of power) waarin ik leerde dat er twee manieren zijn om uit een negatieve situatie te komen door:

  1. je wensen uiten aan anderen;
  2. of nog expliciteer: een verzoek te doen aan een ander.

Dat zijn beide hele mooie manieren om frustratie om te zetten in iets krachtigs: je neemt jezelf serieus en je bent duidelijk in wat je van een ander verlangt. Je wens uiten betekent niet dat je per se je zin krijgt, maar door actie te ondernemen laat je de ander duidelijk merken wat jij wilt. Je neemt verantwoordelijkheid om de situatie op een positieve manier te verbeteren. Als je besluit niets te doen, worden je irritaties over de ander van kwaad tot erger. 

Wensen en verzoeken
Even terug naar degene die ik coachte en die zich zo ergerde aan haar collega. Aan het einde van haar coachsessie had ze met zichzelf afgesproken dat ze haar wensen duidelijk aan haar collega zou gaan aangeven. Ze zou duidelijk aangeven dat ze haar collega (die vaak bij haar binnenliep voor hulp) echt graag wil helpen, maar wel op een moment dat het haar uitkwam. Daarom prikte ze een vast moment in de week om de collega te helpen en al haar vragen te beantwoorden. Op die manier zou ze niet steeds haar eigen werk hoeven te onderbreken. Ook zou ze aangeven dat haar collega op die manier kon leren om meer op zichzelf te vertrouwen, meer initiatief te nemen en zelf oplossingen te zoeken. Want dat was wat zij wenste voor haar collega. Zo simpel kan het zijn!

Brutalen hebben de halve wereld
Voor mij is mijn wensen uiten niet iets wat ik van nature doe. Ik heb echt moeten leren dat wensen uiten iets anders is dan brutaal zijn. “Brutalen hebben de halve wereld”, riep mijn moeder vroeger zachtjes, afkeurend en gefrustreerd als er weer iemand snel even voorging in de rij bij de kassa. Ik leerde daardoor dat je vooral niet te assertief moest zijn en beter verlegen en bescheiden kon zijn. ‘Brutalen’ waren egoïstische mensen, dat is het beeld dat ik vooral heb onthouden. Het kostte me dan ook zeker een jaar of 30 voordat ik leerde dat het niet brutaal is om je wensen te uiten. Dat is iets anders dan een ander een afbrander of een snauw geven. Je wensen uiten is simpelweg aangeven wat jij graag zou willen. Je houdt het erg bij je zelf: “Ik zou het fijn vinden als ik minder gestoord wordt zodat ik me beter kan concentreren op de lastige klus waar ik nu aan werk…”  (wens) of “Ik zou het fijn vinden als jij mij wat vaker laat doorwerken en je vragen opspaart voor ons overlegmoment” (verzoek). 

Inmiddels heeft het me al veel opgeleverd om mijn wensen te uiten. Zo heb ik jaren geleden bij mijn toenmalige werkgever mijn wens geuit om een dag minder te gaan werken zodat ik meer ruimte voor het coachen had. Doodeng vond ik het. Ik haalde van alles in mijn hoofd, maar wat viel het mee en wat ben ik blij dat ik mijn wens geuit heb!  En toen ik ontslag nam in december 2018 heb ik mijn toenmalige werkgever aangeven dat ze me erg zouden helpen als ze een opleiding konden financieren als afscheidskado. “Nee had ik, ja kon ik krijgen”. Natuurlijk wist ik niet of mijn verzoek gehonoreerd werd, maar dit is waar ik behoefte aan had. En guess what? Het werd alleszins redelijk gevonden. Inmiddels volg ik met veel plezier de post-HBO studie voor loopbaanprofessionals bij VistaNova die ik van mijn vorige werkgever kado heb gekregen bij mijn afscheid. Dat was me nooit gelukt als ik mijn wensen niet had geuit. Dus de vraag die ik je voor deze week mee wil geven is: Waar in je werk kun jij nog meer je wensen uiten zodat je meer energie overhoudt en dat doet wat je echt leuk vindt? 

Ik zie vaak mensen die dolgraag een coachtraject willen, maar ophikken tegen de prijs ervan. Overigens maakt de investering juist dat jij gecommitteerd bent om ook echt iets te gaan doen, maar dat terzijde. Als ik dan aangeef dat ze ook hun werkgever kunnen vragen om het traject te betalen, durven ze dat in eerste instantie niet te vragen. Ze zijn bang dat hun werkgever ze laat vallen als ze laten merken niet lekker in hun vel op het werk te zitten. Het tegendeel is meestal waar. Circa de helft van mijn klanten financiert een coachtraject via de werkgever. Meestal reageert een werkgever juist positief omdat ze blij zijn dat je duidelijk bent en dat je zelf wat wil veranderen aan de situatie. Organisaties hebben ook meer aan een blije werknemer dan aan iemand die ongelukkig is met mogelijk een burn-out tot gevolg. Dus mocht je coaching overwegen, kom langs voor een gratis speedcoachsessie en uit je wensen bij je werkgever. “Nee heb je, ja kun je krijgen!”

PS Wist je trouwens dat er in juni ook twee verschillende groepstrainingen starten die veel minder duur zijn dan een individueel coachtraject? Of wil je persoonlijk advies? Meld je nu aan voor een gratis speedcoachsessie van een half uur en ontvang twee persoonlijke tips van Design your new job.